الا بذکرالله تطمئن القلوب
توزندگی ادما خیلی چیز ها است وخیلی چیز ها نیست معمولا هرکسی به یه طریقی برای چیز هایی که نیست دعا می کنه که باشه.بعضی ها بر این باورند که بچه های معصوم دعاشون زود اجابت می شه بعضی ها ار زو شو نو برای مادر می گن چون پیش خداارج وقرب داره وخلا صه هر کس به یه نحوی دعای خودشو به گوش خدا می رسونه . اما بهتر نیست که ما مستقیما به خود خدا بگیم؟پیش خدا دعا کردن یه مزه دیگه داره؟ با خود خدا حرف زدن ودردو دل کردن یه چیز دیگه است. خدا همه جا هست وهمه حرفا رو می شنوه ،ولی ای کاش ما بتونیم یه جایگاه مشخصی رو براش قرار بدیم. یه جای خلوت ودور از مزاحم یه جایی که هیچ کس به اون جا سرک نکشه مثل دل. دل کوچیک ما ادما یه جای دور از دسترس بقیه است. دلمون رو یه معبد کنیم این معبد باید یه معبد خصوصی باشه. روی سر درش هم بنویسیم :ورود افراد متفرقه ممنوع.این ملک خصوصی است. بله ملک خصوصی خداست.کسی حق نداره واردش بشه.اون جا می تونیم یه زندگی فراهم کنیم . با تمام وسایلش . وسایل زندگی برای ما توی قلبمون عشقه. عشق ،صداقت ،معرفت،ایثار،وحتی جوانمردی.این جوری خدا از بودن توی قلبمون احساس رضایت می کنه.اون وقته که دیگه دوست نداره از او ن جا بره. فقط کافیه روحمون رو صیقل بدیم وپاکش کنیم روح ادما موقع تولدشون خیلی پاکه و بی گناهه. ولی وقتی بزرگ تر می شن هی کثیف تر می شه . مثل بالن ها که برای پرواز کردن به اوج اسمونها باید سبک بار وبی قید وبند باشن تا راحت تر به اون بالا برن. برای ربودن خدا هم باید روحمون رو عاری از هر گونه الودگی و گناه کنیم باید سبک پرواز کنیم. بعد هم یک جهش زیبا رو به بی نهایت. عشق راهیه برای رسیدن به حق که خود اوست، چه عشقی کامل تر ااز عشق به خدا .
