ای دل! به تمنای کدا مین نیاز اینگونه محزونی! نکنه افسون نگاه یار،تو رو اینگونه از خود بیخود کرده اما دیگه محزون نباش که رهسپار دیار یار شدی.تو میگی واو خواهد شنید تو می گریی واوخواهد دید. پس بگو حرفهای تنهایی ات را بگو نا گفته های روحت را. بگو وعقده دل بگشا بگو و رها شو از این بغض نفس گیر بگو تا اروم بشی .

ای دل !باز که اسمون چشمت بارونی شده،باز که دیوارهای تنهایی ات ترک بر داشته .چقدر شکسته ومحزونی؟ مگه نگفتی وقتی پا به سر زمین یار گذاشتی گره دلتنگی می گشایی مگه نگفتی غمهایت بیشمار است پس چی شد ؟که تنها سبد عطر گلهای نر گس را طلب می کنی.

ای دل! چرا گله مندی؟ می گی عمریست مولا را ندیدم  میگی  سر شار اندوه جدایی هستم، میگی هر بار ندبه خوان شدم ،صدای ناله باد وضجه برگ در ختان را شنیدم اما یار رو ندیدم.

به یاد این شعر افتادم:گفتم شبی به مهدی از تو نگاه خواهم   گفتا که من هم از تو ترک گناه خواهم

ای دل !دیگه غمگین مباش سجاده نیازت را بگشا واز ریسمان دعا به اسمان اجابت واصل شو ،دستانت را رو به اسمان خدا به پرواز در اور وبخوان سوره (والعصر)را خدا را به امام عصر قسم ده و به نماز بایست وصد بار بگو(ایاک نعبد)تا گوش جهانیان از شعار توحید تو پر شود و صد بار بگو(ایاک نستعین)تا همه وهمه بفهمند فقط از خدا مدد خواهیم گرفت.

ای دل!غمگین مباش که خدا وعده ظهورش را به جهانیان داده است او خواهد امد وجهان را به قدوم مبارکش متبرک می سازد.

ای دل!چشمها را باید شست دلها را باید صاف کرد باید منتظر لایق و واقعی شد وسپس به انتظار نشست.

ای دل !بیا باز هم صدایش کنیم بگوییم مولای من ،ای عزیز تر از جان (بابی انت وامی)بر ما منت گذار بیا وارامش بخش دلهای بیقرار باش. بیا که دیگر هیچ چیز سا مان نخواهد یافت مگر با دستان ید اللهی تو.

ای دل بیابا هم این دعا رازمزمه   کنیم :